Corporal Punishment: Kindermishandeling of een aanvaardbare deel van Cultuur?

"Mijn moeder stuurt me terug naar de Filippijnen, omdat ze denkt dat ik ben te grof. Ze zei dat ze me hier niet kan verslaan, want ze zou in de problemen komen. Ze stuurt me terug, zodat ik kan worden geleerd respect en moraal en zij zullen u verslaan om ervoor te zorgen dat u deze dingen te leren!"

Ik herinner me toen ik 14 mijn beste vriend vertelde me dat haar moeder terug stuurde haar naar de Filippijnen. Hoewel veel zou hebben overwogen haar 'gewoon een normale Noord-Amerikaanse tiener', omdat ze onbeleefd was, opstandig en vol attitude; haar moeder weigerde haar te accepteren als zodanig. Plaats, haar moeder voelde dat ze niet over de noodzakelijke moraal en respect geëist door hun cultuur en tradities. Dientengevolge, ze werd teruggestuurd om deze dingen te leren en ze wist dat een deel van haar leerproces vergt haar geslagen.

Opgroeien in het Caribisch gebied, lijfstraffen (dwz. spanking, kloppend, 'Licks') was en nog steeds wordt beschouwd als normaal en aanvaardbaar deel van het leven. De praktijk wordt vaak gebruikt als een vorm van discipline thuis en op school. In tegenstelling tot hier in Noord-Amerika en in veel Europese landen, niemand ooit de behoefte gevoeld om in te grijpen wanneer een kind kreeg 'licks', zoals het werd gezien als een noodzakelijke vorm van discipline. Als ik zie een weerbarstige kind in het openbaar, Ik heb soms betrap mezelf mompelen onder mijn adem "dat kind moet naar huis worden gestuurd, zodat hij / zij kan een aantal goede licks te krijgen en leren een aantal manieren en respect!"Terwijl ik haatte die zich in het ontvangende einde van deze vorm van straf, Ik werd nooit gedwongen om de geldigheid ervan in twijfel of het zien als een vorm van 'misbruik', totdat ik kwam naar Canada.

Terwijl ik vind een aantal van de beelden in de bovenstaande video heel storend te zijn en ik geloof niet dat lijfstraffen is het meest effectieve middel van de bevolking is de lessen over het leven, traditie en cultuur, Ik kan niet anders dan rekening houden met de punten die door Joanna Fuima, de dame die het programma loopt. Samoans, net als de meeste inheemse of etnische minderheden in eurocentrische samenlevingen, voortdurend strijden om hun cultuur en tradities te bewaren, terwijl tegelijkertijd proberen te "passen om deze samenlevingen, zodat zij kunnen slagen. De meesten van ons in het hele Afrikaanse diaspora weten wat een hele klus is dit.

De kinderen die naar het programma Joanna's werden beschouwd als 'onruststokers' zijn en ze gelooft dat velen van hen missen de trots en respect geëist door hun cultuur en tradities. Dientengevolge, ze ziet haar methoden, die overmatig mishandeling impliceert, als een middel om de bevolking is deze ontbrekende kwaliteiten in deze misleide jongeren. Terwijl ze opgemerkt in de video, de kinderen 'nodig hebt om dat respect te herbouwen en weer terug naar de roots en maken ze zichzelf en respect te begrijpen. "

Terwijl Joanna's methoden van onderwijs cultuur en trots te vervullen zijn controversieel en in mijn mening, grovelijk ongepast, haar programma succesvol is geweest in het helpen van deze moeilijke kinderen zetten hun leven rond. Zoals in de video, een van haar vroegere leerlingen zelfs prees het programma en de werkwijze van Joanna, omdat ze hem hielp om zijn leven om en corrigeren van zijn 'slechte' manieren. Echter, Ondanks het succes van het programma, men kan het niet helpen, maar reageren met een gevoel van walging op het niveau van geweld toegebracht aan deze jongeren.

Omdat we van de eilanden, afranselingen, of 'licks' zoals wij dat noemen, wordt niet alleen aanvaard, wordt het noodzakelijk geacht. Ik weet ook deze mentaliteit om een deel van de vele wereldwijde zuiden culturen. Hier in Noord Amerika, als we zien een ouder disciplineren hun kinderen in het openbaar door het gebruik van lijfstraffen, wij zijn snel met verontwaardiging reageren op wat wij zien als kindermishandeling. Terwijl sommige mensen denken dat het aanvaardbaar is om kinderen te slaan, anderen zijn totaal tegen elke vorm van fysiek geweld tegen kinderen, ongeacht hoe klein kan zijn. Degenen die lijfstraffen gebruiken als conclusie te maken met het feit dat hun kinderen beter gedragen en gedisciplineerd. Echter, is er ook een groot aantal medische bevindingen en rapporten in de negatieve psychologische gevolgen van lijfstraffen toebrengt op de ontvangers.

Waarom hebben de meeste culturen in het Zuiden te accepteren lijfstraffen als een legitiem middel om de bevolking is discipline, terwijl de meeste in het noorden blik veroordelen de praktijk. Is het echt een kwestie van cultuur, of is het gewoon een kwestie van deze mensen niet de middelen of de informatie waarover zij beschikken over de mogelijke nadelige effecten van de praktijk?