Ik weiger te snijden! : Vrouwelijke genitale verminking en de Pokot Meisjes van Kenia

Is dit Culture te blijven 'As Is’ of te worden herzien?

AUB Lees het volledige artikel en video's bekijken alvorens te reageren

Zijn mensen die de praktijk van genitale verminking van vrouwen te overwegen (FGM) 'achteruit' gewoon onwetend te zijn omdat ze met uitzicht op de culturele en traditionele betekenis van de praktijk?

Zijn enkele van het tegendeel afleiden dat FGM is niets meer dan een aanval op het vrouwzijn? In het denken dat de praktijk wordt toegepast als een mechanisme van controle over vrouwen?

De laatste vragen worden des te problematischer omdat de praktijk vrouwenbesnijdenis voornamelijk wordt uitgevoerd door vrouwen. Hoe is vrouwenbesnijdenis een manier van onderdrukking van vrouwen als het wordt afgedwongen door andere vrouwen? Waarom zouden vrouwen willen vergoelijken en te handhaven een praktijk die een flagrante aanval op hun seksualiteit?

Misschien dat de vrouwen die af te dwingen en de vingers zien FGM zijn analfabeet en ga verder met de praktijk, omdat het is wat ze weten en wat ze geleerd had gelijk. Misschien zijn ze bang zijn de mannen zullen terugslaan tegen hen voor het niet naleven van de praktijk.

FGM is een chirurgische procedure die gewoonlijk wordt uitgevoerd zonder verdoving of schoon gereedschap en is de verwijdering van de voorhuid en de gedeeltelijke of volledige verwijdering van de clitoris. Sommige beoefenaars van VGV gaan ook zo ver als operatief verwijderen van de kleine schaamlippen of naaien samen de grote schaamlippen, met betrekking tot de urinebuis en de vagina, terwijl slechts waardoor een kleine opening voor de doorgang van urine. Het eindresultaat van deze pijnlijke en torturous procedure is dat het verminderen of permanent beëindigt een vrouw seksuele gevoelens tijdens geslachtsgemeenschap. Dit zorgt ervoor dat ze geen genoegen hoeft te ervaren, waardoor haar verlangen verminderen tot buitenechtelijke affaires hebben. Duizenden jonge vrouwen sterven ook jaarlijks van de procedure, hetzij door infecties veroorzaakt door onhygiënisch gereedschap wordt gebruikt of vanwege een geweldige bloedverlies.

FGM wordt nog steeds beoefend in vele delen van Afrika en het Midden-Oosten. Verdedigers van de praktijk beweren dat het is geworteld in de cultuur, traditie en voor sommige, religie en dat alle bezwaren tegen de praktijk worden gemotiveerd door Westerse troepen en hun agenda om hun ideologieën andere delen van de wereld op te leggen. Echter, veel van de jonge vrouwen die gedwongen worden om de procedure te ondergaan leiden de beweging tot afschaffing van de pijnlijke praktijk. Ze kunnen niet meer staan en getuige zijn van de pijn, lijden en zelfs de dood van de praktijk van VGV brengt.

"Ik zal nooit meer worden gesneden."

De jonge vrouwen van Pokot Kenia laten hun gemeenschappen en de rest van de wereld weten dat ze "geen stukken vlees" en dat "ik nooit zal worden gesneden." Zij vragen hoe het de vrouwen die bevallen van hen en de ervaring van de pijn en het lijden van de procedure brengt kan blijven om de inhumane praktijk onderschrijven. Sommigen hebben zelfs gekozen voor zelfmoord dan hoeven de pijnlijke ingreep ondergaan.

In een korte documentaire over het lot van deze jonge vrouwen, de jonge Pokot 'rebel' Nancy Tomee kijkt naar haar moeder en vraagt '' hoe kun je toestaan dat uw kind om te sterven binnen als dit zo als je niet bevallen me?” Stomverbaasd door de vraag van haar dochter, haar moeder reageert plechtig onder vermelding van "Ik ben verslagen door al je verhalen. Ik ben gewoon in de war.”

Terwijl ik geïnspireerd door en ondersteunen de weerstand Nancy's aan de praktijk, Ik ben ook sympathie voor de positie van haar moeder. Haar uitgesproken gevoel van verwarring spreekt boekdelen aan de interne strijd die vrouwen ondergaan in proberen te begrijpen van hun situatie te maken. Hoewel Nancy's moeder begrijpt het lijden en de pijn van haar dochter, Ze dwingt de praktijk, omdat het is wat ze weet. Het is de manier waarop ze is opgegroeid en wat dachten ze had gelijk. Zoals verwoord in de video, VGV in Nancy's community is een manier voor de vrouw om haar vrouwelijkheid te bewijzen. Door de mogelijkheid om de pijnlijke procedure weerstaan, het is haar manier om te tonen aan haar gemeenschap dat ze het harde leven van de gemeenschap kunnen weerstaan en voor haar familie.

Het verschil tussen Nancy en haar moeder is dat Nancy is gemachtigd. Ze heeft meer middelen ter beschikking om haar in opstand te komen tegen de praktijk. Ze heeft de steun van de vrouwen van de groep achterban “Kepstono Rotwo” of Afstappen van het Mes.

Terwijl ik heb gehoord over vrouwenbesnijdenis, Ik heb nooit echt gedacht veel van het tot Ayann Hirsi Ali's boek lezen Ongelovige. Het boek belicht me om de pijn, martelingen en psychologische trauma's veel van de jonge meisjes gedwongen besnijdenis ervaring ondergaan. Terwijl ik ben een groot voorstander en pleitbezorger van de culturele, traditionele en religieuze behoud, Ik ben niet in staat om een praktijk die ik beschouw als niets anders dan een regelrechte aanval op het vrouwzijn te ondersteunen. Seksisme overstijgt cultuur, traditie en religie en het feit dat veel ervoor gekozen om de praktijk van VGV verbergen onder deze banners niet weg te nemen van zijn belangrijkste motivator.

Ik juich Nancy voor haar opstandige houding. Ze heeft ervoor gekozen om zich tegen een praktijk die is verankerd in haar gemeenschap voor honderden jaren. Het feit dat een praktijk is voortgezet voor langere tijd op zichzelf niet tot het toestaan legitimiteit. Als we waren allemaal te houden aan dit mentaal, dan slavernij en alle andere vormen van onderdrukking die zijn geoefend voor eeuwen zou floreren als de dominante vormen van instellingen vandaag.

Nancy's weigering "om mijn moeders getuige’ lijden en vervolgens om de cyclus te herhalen. Ik heb besloten om een voorbeeld te stellen. Ik ga naar een rolmodel te zijn. Ik zal een voorbeeld zijn” is toepasbaar op elk verzetsbeweging ondernomen door vrouwen overal ter wereld.